الهی! چه عزتی فراتر از این که بنده ی تو باشم و چه فخری بالاتر از این که « تو » خدای من باشی؟
خدایا، تو آن گونه ای که من دوست دارم، پس مرا آن گونه کن که تو دوست داری!
اگر تنهاترین تنهاها بشوم، باز خدا هست. او جانشین همه نداشتن‌هاست. اگر تمامی خلق گرگ‌های هار شوند و از آسمان هول و کینه بر سرم ببارد، تو مهربان جاویدان هستی، این پناهگاه ابدی. تو می‌توانی جانشین همه بی‌پناهی‌هایم بشوی. (از کتاب گفت‌وگوهای تنهایی- دکتر شریعتی)
